تعیین شاخص‌های بومی برای سنجش نوآوری در ایران با استفاده از آزمون فرض فازی (مطالعه موردی: حوزه بیوتکنولوژی)

هدف این تحقیق، تعیین شاخص‌هایی به منظور سنجش (اندازه‌گیری) نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی ایران است. برای رسیدن به آن شاخص‌ها، مبانی نظری و پژوهش‌های انجام‌شده‌ی داخلی و خارجی در مورد سنجش نوآوری بررسی شد. سپس با توجه به توانمندی‌ها و کاستی‌های رویکردهای سنجش نوآوری، و مقایسه تطبیقی شاخص‌های سنجش نوآوری در رویکردهای ارائه‌شده، که توسط سازمان همکاری و توسعه اقتصادی با انجام تعدیل‌هایی برای سنجش نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی در نظر گرفته شده است، به بررسی نهایی رسید. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و در چارچوب تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق را مراکز تحقیقاتی- دانشگاهی و شرکت‌های فعال بیوتکنولوژی ایران تشکیل می‌دهند. داده‌های تحقیق با تکمیل پرسش‌نامه و با ضریب پایایی 87% از نمونه آماری جمع‌آوری شد. داده‌های حاصل با استفاده از رویکرد آزمون فرض ‌فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و شاخص‌-های مورد نیاز برای سنجش نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی ایران در 8 حوزه تحقیق، توسعه و سرمایه‌گذاری در دانش، منابع انسانی، سیاست‌های نوآوری، عملکرد نوآوری، فناوری اطلاعات و ارتباطات، جهانی‌سازی، جریان‌های اقتصادی جهانی و بهره‌وری و تجارت تقسیم‌بندی، و امکان تأثیرگذاری هر یک از شاخص‌ها با توجه به درجه عضویت پذیرش آن‌ها در محیط فازی مشخص شد.